การคายน้ำ (๑๔)

วันที่ ๒๐ เดือนธันวาคม    พุทธศักราช   ๒๕๕๘

 ที่มา : ภูวดล บุตรรัตน์, โครงสร้างภายในของพืช. พิมพ์ครั้งที่ ๕.กรุงเทพฯ : ไทยวัฒนาพานิช.๒๕๔๑. หน้า ๑๖-๒๑
                                                                      เรื่อง การคายน้ำ

              กระบวนการระเหยเป็นไอของน้ำภายในต้นพืชออกสู่บรรยากาศภายนอก เรียกว่า การคายน้ำ การคายน้ำเกิดขึ้น ๓ แห่งคือ 

๑.ทางรูใบ ประมาณ ๘๐%

๒.ตามผิวใบ ประมาณ ๒๐% 

๓.รอยแตกตามลำต้นและกิ่ง 

           พืชจะคายน้ำได้มากหรือน้อยขึ้นกับปัจจัยที่เกี่ยวข้อง ไม่ว่าจะเป็นสภาพแวดล้อมภายนอกปละสภาพแวดล้อมภายในของพืชเองก็ตาม

 ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการคายน้ำของพืช 

            ๑.แสง มีผลทำให้อัตราการคายน้ำเพิ่มขึ้น เนื่องจากแสงทำให้ปากใบของพืชเปิดกว้างขึ้น ไอน้ำจึงแพร่ออกมาได้มากขึ้น

           ๒.อุณหภูมิ ถ้าอุณหภูมิสูงน้ำจะระเหยกลายเป็นไอได้ง่ายกว่าอุณหภูมิต่ำ และไอน้ำที่อุณหภูมิสูงก็แพร่ได้เร็วกว่าที่อุณหภูมิต่ำ 

          ๓.ปริมาณน้ำในพืช ถ้ามีมากจะพบอัตราการคายน้ำสูง 

          ๔.ความชื้นของอากาศ โดยปกติช่องว่างภายในใบจะมีไอน้ำบรรจุอยู่ถึงจุดอิ่มตัว ถ้าอากาศมีความชื้นสัมพัทธ์น้อยก็จะมีความแตกต่างของความดันระหว่างภายในใบและภายนอกใบมาก 

          ๕.ลม เป็นปัจจัยที่ช่วยพัดพาเอาความชื้นให้ออกไปจากบริเวณรอบๆใบ ทำให้ไอน้ำในใบสามารถแพร่ออกมาสู่บรรยากาศให้เร็วขึ้น

          ๖.ความกดดันของบรรยากาศ ถ้าความดันต่ำ ไอน้ำในใบจะแพร่ออกมาได้ง่ายกว่าในขณะที่อากาศมีความดันสูง ประโยชน์และโทษของการคายน้ำ

          ๑.ช่วยลดความร้อนของใบ ทำให้อุณหภูมิใบลดลงได้ คาดกันว่าการคายน้ำช่วยลดอุณหภูมิของใบได้ประมาณ ๒-๓°

          ๒.ช่วยในการดูดน้ำและเกลือแร่

          ๓.ช่วยในการลำเลียงน้ำและเกลือแร่